اسنپدراگون ۸۲۰ و ۶۵۲ چه تفاوت‌‌هایی دارند؟

اسنپدراگون ۸۲۰ پیشرفته‌ترین پردازنده‌ی شرکت معتبر کوالکام در سال ۲۰۱۶ است؛ و به سرعت برای استفاده در پرچمداران شرکت‌های تولیدکننده تلفن‌همراه انتخاب شد. در همین حال اسنپدراگون ۶۵۲، به انتخاب شرکت‌های تولید تلفن‌همراه برای گوشی‌های میان‌رده بدل شده است. این پردازنده را می‌توانید در مشخصات دو گوشیِ جدید «HTC 10 Lifestyle» و «LG G5 SE» مشاهده کنید.

 

هردو این گوشی‌ها نسخه‌های سبک‌تر پرچمدارانِ اچ‌تی‌سی و ال‌جی هستند و قیمت‌های نسبتا کمتری دارند. پس اگر به دنبال صرفه‌جویی در قیمت هستید بهتر است پیش از خرید نگاهی به تفاوت انتخاب بین اسنپدراگون ۸۲۰ و ۶۵۲ داشته باشید.

 

 

 

در ابتدای کار تفاوت پیکربندی CPUهای به کار رفته در دو پردازنده قابل توجه هستند. اسنپدراگون ۸۲۰ دارای چهار هسته است که از هسته‌های Kryo ساخته‌ی شرکت کوالکام تشکیل می‌شوند. اما اسنپدراگون ۶۵۲ دارای هشت هسته است که از چهار هسته‌ی قدرتمند ARM Cortex-A72 و چهار هسته‌ی کم‌مصرف‌ترِ Cortex-A53 برای وظایف پس‌زمینه بهره می‌برد. مدل ۶۵۲ از این لحاظ بسیار شبیه مدل برتر سال پیش این شرکت، اسنپدراگون ۸۱۰ است؛ هرچند پیکربندی آن نسخه را نیز با جایگزینی Cortex-A57 با مدل کم‌مصرف Cortex-A72 بهبود بخشیده‌اند.

 

هردو هسته‌ی Cortex-A72 و Kyro محصولات قابل ستایشی هستند؛ و کاربران هرکدام از این پردازنده‌ها با ضعف کارایی مواجه نخواهند شد؛ حتی اگر گوشی‌ خود را با وظایفی سنگین‌تر از حالت عادی روبرو کنند. هردو پردازنده همچنین در مقابل وظایف تک موضوعی و چند موضوعی خوب عمل خواهند کرد. تفاوت اساسی زمانی خود را نشان می‌دهد که مدیریت باتری، داغ‌شدن و لود تسک‌ها در میان باشد. هرچند مقایسه‌ی این وضعیت‌ها نیز سخت خواهد بود زیرا هرکدام از آن به موقعیت‌ استفاده بستگی خواهند داشت.

 

اما باید اشاره کرد که اسنپدراگون ۶۵۲ از فرایند ساخت بزرگ‌تر و البته ارزان‌ترِ 28nm HPM استفاده می‌کند. درصورتی که اسنپدراگون ۸۱۰ از ساخت 20nm بهره می‌برد و مدل جدید ۸۲۰ نیز از نسخه‌ی کوچک‌تر 14nm استفاده می‌کند. نادهای کوچک‌تر کارکرد بهتری دارند و انرژی کمتری مصرف می‌کنند که کفه‌ی ترازو را به سمت ۸۲۰ سنگین‌تر می‌کند. نمی‌توان ادعا کرد که اسنپدراگون ۶۵۲ با مشکل گرما روبرو خواهد شد؛ چون هنوز امتحان نشده است و همینطور از هسته‌های کم‌مصرف Cortex-A72 استفاده خواهد کرد. اما با هسته‌های بیشتر و پروسه‌ی سیلیکونی بزرگ‌تر می‌توان تصور کرد که مدل ۶۵۲ برای مدیریت هسته‌هایش با مشکل بیشتری مواجه خواهد شد.

 

این بزرگ‌تر بودن فرآیند ساخت احتمالا در قدرت 1.8GHz هسته‌های Cortex-A۷۲ این مدل نیز موثر بوده است؛ که کمتر از فرکانس 2.2GHz هسته‌های Kryo ساخته‌ی همین شرکت است. هسته‌های Cortex-A72 شرکت ARM در مدل‌های دیگر و ضخامت 28nm قدرت 2GHz را ارائه می‌کنند و در 16nm به 2.5GHz خواهند رسید.

 

 

فضای بیشتر اشغال شده توسط این هسته‌های پردازنده احتمالا بر فضای در دسترس برای GPU نیز تاثیر خواهند داشت. به همین دلیل است که بین پردازنده‌های گرافیکی Adreno که شرکت Qualcomm برای این دو چیپ استفاده کرده است تفاوت بزرگی مشاهده می‌شود. مدل Adreno 530، ارائه شده در اسنپدراگون ۸۲۰ باکیفیت‌ترین پردازنده‌ی گرافیکی این شرکت است؛ درصورتی که اسنپدراگون ۶۵۲ از مدل Adreno ۵۱۰ استفاده می‌کند؛ که پایین‌رده‌ترین مدل از سریِ 5XX به حساب می‌آید. تست‌ها نشان می‌دهد که ۵۱۰ از Adreno 430 استفاده شده در اسنپدراگون ۸۱۰ نیز عملکرد ضعیف‌تری دارد. هرچند با Adreno 418 در اسنپدراگون ۸۰۸ برابری می‌کند.

 

کسانی که علاقه‌مند به بازی هستند و به دنبال بهترین کارکرد گرافیکی می‌گردند احتمالا توسط اسنپدراگون ۶۵۲ ناامید خواهند شد. اما در حالت کلی گوشی‌هایی که از این پردازنده استفاده می‌کنند باید کارکرد مشابهی با گوشی‌های ارائه شده با اسنپدراگون ۸۰۸ در سال قبل مانند LG G4 داشته باشند و البته انتظار می‌رود که قدرت کلی پردازش نسبت به این مدل‌ها که به نظر به اندازه کافی خوب می‌رسد، بیشتر باشد.

 

لیست «AnTuTu top 10» در رتبه‌بندی کلی امسال اسنپدراگون ۶۵۲ را دقیقا در کنار ۸۱۰ و جلوتر از پردازنده‌ی شش‌هسته‌ای ۸۰۸ قرار داده است. ۸۲۰ اما فاصله‌ی زیادی از ۶۵۲ گرفته است که بیشتر آن را به قدرت پردازش گرافیکی خود مدیون است.

 

 

 

پیش از اینکه از موضوع کارکرد خام فاصله بگیریم؛ آخرین تفاوت اساسی بین این دو پردازنده پشتیبانی از استانداردها و سرعت‌های متفاوت RAM است. اسنپدراگون ۸۲۰ از استاندارد سریع‌تر LPDDR4 با قدرت فرکانس 1866MHz در دو کانال پشتیبانی می‌کند؛ درحالی که ۶۵۲ از LPDDR3 و فرکانس 933MHz در همین تعداد کانال پشتیبانی خواهد کرد. پس حتی اگر دو گوشی دارای این پردازنده‌ها از میزان مموری یکسانی استفاده کنند همچنان از سرعت بسیار متفاوتی با توجه به قدرت پردازنده‌شان بهره‌مند خواهند بود. این مسئله تاثیر به سزایی در سرعت باز کردن اپ‌ها و کارایی بازی‌ها خواهد داشت.

 

هرچند باید به خاطر داشت که RAM جدا از پردازنده ارائه می‌شود و می‌تواند توسط سازنده‌ها پیکربندی متفاوتی داشته باشد. به این معنی که گوشی‌هایی با پردازنده‌های یکسان نیز می‌توانند سرعت‌های RAM متفاوتی داشته ‌باشند.

 

اسنپدراگون ۸۲۰ همچنین از آخرین نسخه‌ی پردازنده‌ی سیگنال دیجیتال شرکت کوالکام با نام Hexagon 680 استفاده می‌کند؛ و دارای سنسور پردازنده تصویر Spectra است که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد وظایف مربوط به صدا، تصویر و ویدیو را به این پردازنده‌های کوچک‌تر بسپارند. این امکانات به اسنپدراگون ۸۲۰ قدرت بیشتری می‌دهند. هرچند استفاده از آن‌ها به میل شرکت‌ها برای افزودن این امکانات بستگی خواهد داشت.

 

 

 

حالا که با تفاوت‌های اساسی در کارایی این دو پردازنده آشنا شدیم، می‌توانیم به جزئیات کوچک‌تری از این دو چیپ‌ست بپردازیم. با توجه به پرچمدار بودن ۸۲۰، شرکت Qualcomm چندین گزینه‌ی نو‌آورانه به این مدل اضافه کرده است که در ۶۵۲ وجود نخواهند داشت. استفاده از این گزینه‌ها باز هم به تمایل شرکت‌ها برای انتخاب آن‌ها بستگی خواهد داشت. بهتر است برای اطمینان مشخصات ارائه شده توسط شرکت مراجعه کنید.

 

امکان Quick Charge 3.0 در هردو پردازنده موجود است؛ پس احتمالا در زمان شارژ تفاوتی مشاهده نخواهد شد. هرچند ۸۲۰ تنها مدلی است که از WiPower برای شارژ بی‌سیم پشتیبانی خواهد کرد. یکی دیگر از امکانات جذابی که در اسنپدراگون ۶۵۲ وجود ندارد پشتیبانی از سرعت جابجایی USB 3.0 است؛ در این صورت جابجایی فایل‌های بزرگ در گوشی‌های دارای این پردازنده زمان بیشتری خواهد بود.

 

در مقایسه سرعت LTE دو پردازنده نیز، مودم X12 جاسازی شده در اسنپدراگون ۸۲۰ روی کاغذ سرعت بیشتری از X8 مدل ۶۵۲ خواهد داشت. X12‌ از سرعت دانلود 450Mbps و آپلود 150Mbps بهره‌مند خواهد بود؛ درصورتی که X۸ از سرعت دانلود 300 و آپلود 100Mbps پشتیبانی می‌کند. هرچند بسیاری از مصرف‌کننده‌ها احتمالا تفاوت زیادی بین این دو مودم احساس نخواهند کرد.

 

در نهایت، همانطور که می‌شد حدس زد تفاوت‌های نسبتا زیادی در اسنپدراگون ۶۵۲ و اسنپدراگون ۸۲۰ وجود دارد که بسیاری از آن‌ها توسط کاربر قابل مشاهده نیستند. اسنپدراگون ۶۵۲ بدون شک به قدرتمندی ۸۲۰ نخواهد بود اما به نظر می‌رسد که امکانات خود را به شکلی مدیریت کرده است که قیمت گوشی‌های میان‌رده را باتوجه به نام آن‌ها کاهش دهد. همچنین از کارکرد مناسبی بهره می‌برد که فاصله‌ی بین گوشی‌های میان‌رده و پرچمدار را کمتر می‌کند.